|
« Je
ne crains rien. Je n’espère rien. Je suis libre »
Représentation inspirée de la vie et de
l’œuvre de
Nikos Kazantzakis
Marios Iordanou et Sophia Kazantzian se
sont employés avec générosité à illuminer la dernière et
pluvieuse journée de janvier 2016 à Paris, en nous offrant
l’élégante vivacité de leur présence scénique. Sous l’égide du
Ministère grec des Affaires étrangères et du Secrétariat général
des Grecs de l’étranger, la Communauté hellénique de Paris et
des environs étant organisatrice, les deux artistes ont donné
une représentation de : « Je ne crains rien. Je
n’espère rien. Je suis libre », à la salle
Rossini de la mairie du 9e arrondissement de
Paris.
En réalité, une première journée avait
fait pendant à cette manifestation : la veille, Marios Iordanou
et Sophia Kazantzian s’étaient rendus au lycée Arago où
est implantée une des écoles grecques de Paris. Les élèves,
dûment instruits et préparés par leurs professeurs, ont
participé avec entrain à ce que les deux comédiens avaient
concocté pour eux, en récitant et en déclamant, en chœur, des
extraits de l’œuvre de Kazantzakis, traduits en français.
Quant à la représentation du dimanche,
plusieurs personnalités l’ont honorée de leur présence : les
représentants de l’Ambassade et du Consulat de Grèce, de la
Communauté Chypriote de Paris, les passé et actuel présidents de
la Société Internationale des amis de Nikos Kazantzakis, ainsi
que Marita Paparizou, directrice artistique du Comité de
candidature de la ville de Volos au titre de capitale européenne
de la culture pour 2021.
La jeune Nafsika Prantzou a su aménager
une agréable introduction à ce spectacle,
en égrenant au piano la cascade
évocatrice des notes d’Alexis Zorba. Ensuite,
devant un public au souffle suspendu, qui suivait avec un
constant plaisir tout ce qui se passait sur scène et qui
dérivait de la vie et de l’œuvre de Nikos Kazantzakis – autour
d’un axe constitué par son essai, Ascèse, – le duo a
interprété de moult façons, en déclamant, chantant et dansant la
vie et l’œuvre de l’écrivain et philosophe, pour mieux le
ressusciter, le rendre présent ici et maintenant, parmi nous.
Des mots comme homme, âme, dépassement,
responsabilité, ont réveillé mémoires et identifications,
des émotions endormies voire anesthésiées, dirait-on, tout au
fond de chacun, et qui n’attendaient que l’occasion de retentir
avec une fraîcheur toute nouvelle.
Ce fut une après midi incomparable.
Un grand bravo,
pour leur talent étincelant et multiforme,
à
Marios Iordanou et à Sophia Kazantzian, qui ont construit
ensemble la totalité de cette représentation théâtrale, mais
aussi d’affectueux remerciements pour leur capacité à communier
avec le spectateur, pour leur humanité rayonnante et leur
inlassable don de soi, sans condition ni limite.
Marie Roblin. |
Dimanche 31 janvier 2016
à 16h30
Salle Rossini
Mairie du 9ème Arr.
6, Rue Drouot
75009 Paris
Photos JEANDES Georges
|
«
Δε φοβάμαι. Δεν
ελπίζω. Είμαι...
»
Παράσταση εμπνευσμένη από τη ζωή και το έργο του Νίκου
Καζαντζάκη
Ο Μάριος Ιορδάνου και η
Σοφία Καζαντζιάν φώτισαν απλόχερα την τελευταία και βροχερή μέρα
του Ιανουαρίου 2016 στο Παρίσι, με την εξαίρετα ζωντανή σκηνική
παρουσία τους. Οι δυο καλλιτέχνες παρουσίασαν, υπό την αιγίδα
του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας και της Γενικής
Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού, με διοργάνωση της Ελληνικής
Κοινότητας Παρισιού και περιχώρων, την παράσταση : «Δε
φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι... », στην αίθουσα Ροσίνι,
στο Δημαρχείο του ένατου διαμερίσματος του Παρισιού.
Επρόκειτο, στην ουσία, για
ένα διήμερο που άρχισε με την επίσκεψη των καλλιτεχνών, το
Σάββατο, στο λύκειο Αραγκό, όπου στεγάζεται και
λειτουργεί ένα από τα ελληνικά σχολεία του Παρισιού. Οι μαθητές,
προετοιμασμένοι κι ενημερωμένοι από τους
καθηγητές τους,
συμμετείχαν με ενθουσιασμό στην εκδήλωση που τους είχαν
ετοιμάσει ο Μάριος και η Σοφία, φωνάζοντας ομαδικά κι
ερμηνεύοντας φράσεις και αποσπάσματα από τον Καζαντζάκη
μεταφρασμένα στα γαλλικά.
Την παράσταση της Κυριακής
τίμησαν με την παρουσία τους εκπρόσωποι της Πρεσβείας και του
Προξενείου της Ελλάδας, της Κυπριακής Κοινότητας Παρισιού, η
τέως και ο νυν πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας φίλων Νίκου
Καζαντζάκη, καθώς και η Μαρίτα Παπαρίζου, διευθύντρια της
Επιτροπής διεκδίκησης του τίτλου – για την πόλη του Βόλου - της
πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης 2021.
Τη μουσική εισαγωγή στο
θέαμα, με μια αλυσίδα από νότες του Αλέξη Ζορμπά,
στο πιάνο, ανέλαβε η δωδεκάχρονη Ναυσικά Πράντζου. Στη συνέχεια,
μπροστά στο κοινό που παρακολούθησε συνεπαρμένο, απνευστί, τη
σκηνική σύνθεση, βασισμένη στη ζωή και το έργο του Νίκου
Καζαντζάκη – με κεντρικό άξονα την Ασκητική – το ντουέτο
των καλλιτεχνών ερμήνευσε, απήγγειλε, τραγούδησε και χόρεψε τη
ζωή και το έργο του συγγραφέα και φιλόσοφου, έτσι που τον
ανάστησε, τον έφερε στο εδώ και το τώρα, ανάμεσά μας. Λέξεις
όπως άνθρωπος, ψυχή, υπέρβαση, ευθύνη,
αναζωπύρωσαν θύμηση, ταύτιση, συγκινήσεις που κοιμώνταν,
ναρκωμένες θαρρείς, βαθιά στον καθένα και περίμεναν την ευκαιρία
να ξυπνήσουν με καινούρια πρωτόγνωρη ζωντάνια.
Ήταν ένα ξεχωριστό
απόγευμα.
Ένα μεγάλο, ειλικρινές
μπράβο στον Μάριο Ιορδάνου και τη Σοφία Καζαντζιάν, τους από
κοινού και εξ ολοκλήρου συντελεστές της παράστασης, για το
αστραφτερό, πολύπλευρο ταλέντο τους αλλά κι ένα θερμό ευχαριστώ
για την ικανότητα επικοινωνίας με τον θεατή, το ζεστό ανθρωπισμό
τους και το ανυπολόγιστο, άνευ όρων και ορίων
«δόσιμο» στο κοινό τους.
Marie Roblin. |
